1.- Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları, ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.
2.- Arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.
3.- Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmıştı.
4.- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu...
5.- Kasksız bisiklete biniliyordu.
6.- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliniyordu...
7.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti.
8,- Cep telefonu yoktu ve hiç kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. İnanılmaz ...
9.- Okul öğlen bitiyordu... Ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk.
10.- Bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu.Kendimizden başka kimse sorumlu değildi.
11.- Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı - çünkü hep dışarda oynardık , aktif olarak ...
12.- Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk... aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.
13.- Playstation, Nintendo 64, X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız , Dolby surround, Cep telefonumuz, Bilgisayarımız, Internet de Chat odalarımız YOKTU. onun yerine ARKADAŞLARIMIZ vardı bolca!!!
14.- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!!
15.- Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu.
16.- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikoloğa ya da Pedagoğa gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu.
17.- Özgürlüğümüz , üzüntülerimiz , başarılarımız , görevlerimiz vardı ...ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk. Soru: nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık??? Ve daha da önemlisi kendi kişiliğimizi bu şartlar altında nasıl oldu da geliştirebildik??? Sen de bu jenerasyondan mısın? Şimdiki çocuklar büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar - fakat- bizler çok güzel ve mutlu yaşadık!!!!!! değil mi?
13 yorum:
aynen herşeyi birebir tecrübe ettik biz.Cam ekranlardan öğrenmedik
evet çok mutluyduk,öğle yemeğini bile yediğimi hatırlamıyorum hava kararınca eve girerdik ,mahallede hiç ayırt ettiğimiz arkadaş olmazdı çok kalabalık oyunlar oynardık erkek kız karışık
bilmiyorum yazacak çok şey var daha
sevgiler :)
Oyundan dönüncede yemek yerken uyuklardım acayip yorulurdum.
Sabahta herkesten önce kalkar alf izlerdim...
harika bir yazı olmuş. ne güzeldi çocukluğumuz.
Evet ya hepsini yaşayanlardanım ve ne mutluydum: )
Ve en çok da ekmek arası domates peynir yapıp annemin balkondan sepetle salmasını severdim, ne de olsa eve gitme olmazdı: )
----------Oooo-----
-----------(----)------
------------\---(------
-------------\_)------
----oooO----------
----(----)-----------
-----)---/-------
-----(_/--------
Buralardaydım :) O domates ve peynir olayını daha geçen gün konuştuk.. Çocukluk başka bir şey hem de bambaşka..
Ay cidden ne güzeldi o günler. O domates peynir ekmeğin tadını bi daha hic bir yerde bulamadım. Şanslı cocuklardik biz.
ters pabuçccum :) gerçekten sanal bir yaşantımız yoktu ne de güzeldi :)
turkuazftcım sabah çıkar akşam girerdik kimseylede sorunumuz olmazdı olsada unuturduk çocuktuk :) ama şimdi cocuklarda farklı
sadecenaciyecim o yorgunlukda bende zar zor yemek yiyip hemen uyurdum ne tatlı bir uyku olurdu o :)
Selma'scım gerçekten k
m yazdıysa çok beğendim bende :)
annemahsustancım bizdede babaannem yapar poşete ip bağlar aşağıya sarkıtırdı :) biz birde üst kattaki arkadaşımla bu yolla birbirimize yazı yazar yollardık :))
ben iyisimicim gerçekten çocukluk çok ayrı ama bizimkisi daha ayrıydı be :))
Berichkacım (ablacım) gerçekten sanslıydik valla :) ne çok şey var anlatacak :))
Bloglovin üzerinden artık takipteyim :-) 1990lara gelince galiba ben hala orda kaldım. :-)
çok teşekkür ederim sinemcim :)) valla bende oralardayım seviyorum 90ları hatırlatacak şeyleri :)
ne güzel yazı yaa.
:)
dimi deepcim bende çok beğenip paylaşmak istedim zaten :)
ne güzel de anlatmışsınız. çocukluğumuz gerçekten çok güzel geçti...
Yorum Gönder